Firma Drev-Mex posiada również w swojej ofercie wiatraki prądotwórcze– przydomowe turbiny

          Wiatrak – jest to budowla drewniana lub murowana, wyposażona w skrzydła poruszane siłą wiatru, które mają a zadanie napędzać całe urządzenie. Jest najstarszym silnikiem wiatrowym – przetwarza energię wiatru na energię kinetyczną w ruchu obrotowym. Jest poprzednikiem turbiny wiatrowej, którą czasami również nazywa się wiatrakiem.

          Wiatraki wynaleziono w IX wieku we wschodniej Persji, zaś w Europie  wiatraki pojawiły się pod koniec XII wieku. Pierwsze wiatraki służyły głównie do mielenia zboża, w pierwszej połowie XIV wieku na terenie obecnej Holandii zaczęto używać wiatraków do napędzania pomp osuszających poldery. W późniejszych latach pojawiły się wiatraki tartaczne, inne mełły i mieszały pigmenty, rozdrabniały skały na kruszywa, plotły sznury konopne, wyciskały olej, mełły tytoń, drewno (na papier), kakao, kawę lub gorczycę (na musztardę).

         Elektrownia wiatrowa to zespół urządzeń produkujących energię elektryczną, które wykorzystują do tego turbiny wiatrowe. Energia elektryczna uzyskana z wiatru jest uznawana za ekologicznie czystą, ponieważ, pomijając nakłady energetyczne związane z wybudowaniem takiej elektrowni, wytworzenie energii nie pociąga za sobą spalania żadnego paliwa.

  Energia Wiatrowa = Energia Słoneczna

         Energia wiatru jest przekształconą formą energii słonecznej i powstaje dzięki różnicy temperatur mas powietrza, spowodowanej nierównomiernym nagrzewaniem się powierzchni Ziemi. Dlatego jak długo kula ziemska się kręci a słońce świeci, tak długo będzie istniał Wiatr.

         Obecnie najczęściej wykonuje się turbiny wiatrowe o 3 łopatach o poziomej osi obrotu, wirniku ustawionym „na wiatr”, przymocowanym w gondoli. Gondola umieszczona jest na wieży o wysokości 80-120 metrów, a średnica wirnika nierzadko przekracza 100 m.

          Nowoczesne elektrownie wiatrowe wykorzystują zaawansowane technologie, oparte na doświadczeniach przemysłu lotniczego. Potrafią pracować w bardzo różnym środowisku, przy zmiennych prędkościach i kierunkach wiatru. Specjalne systemy monitorujące pracę siłowni przez 24 godziny na dobę śledzą każdy parametr pracy, m.in. prędkość obrotową rotoru, pozycję skrzyni biegów, czy kąt natarcia łopat względem wiatru. „Inteligentne” systemy elektrowni dbają przede wszystkim o jej bezpieczeństwo i optymalne warunki pracy. W sytuacjach ekstremalnych warunków pogodowych maszyna jest w stanie samodzielnie zablokować mechanizmy napędu, ustawić się w odpowiednim kierunku do wiatru, ustawić odpowiedni kąt łopat, wszystko po to aby zbyt silny wiatr nie uszkodził urządzenia. Dzięki łączności satelitarnej parametry pracy turbiny są śledzone w czasie rzeczywistym bezpośrednio przez firmy serwisujące. Gwarantuje to bezawaryjną pracę, a tym samym niezakłóconą produkcję energii elektrycznej z wiatru. Ogólna zasada wytwarzania energii z wiatru jest bardzo prosta i oparta na zasadzie działania prądnicy. Gdy wiatr trafia na opór w postaci łopaty rotoru, energia kinetyczna wiatru zamieniana jest na pracę mechaniczną w postaci ruchu obrotowego wirnika. Energia obrotowa wirnika przenoszona jest za pomocą wału i przekładni do generatora, który przekształca ją w energię elektryczną.

          Aby uzyskać 1 MW (megawat) mocy, wirnik turbiny wiatrowej powinien mieć średnicę około 50 m. Ponieważ duża konwencjonalna elektrownia ma moc sięgającą 1 GW (gigawata), tj. 1000 MW, to jej zastąpienie wymagałoby teoretycznie użycia ok. 1000 takich generatorów wiatrowych. W rzeczywistości elektrownie wiatrowe pracują ok. 1500–2000 godzin rocznie, tj. trzykrotnie krócej niż siłownie konwencjonalne i atomowe. Zatem aby wyprodukować tyle samo energii elektrycznej co jedna duża siłownia klasyczna, potrzeba ok. 3000 elektrowni wiatrowych o mocy 1 MW.

           Oceny mocy wiatru dokonywane są globalnie na podstawie pomiarów i wyników modeli numerycznych. Lokalnie oceny wiatru dokonuje się używając mezoskalowych modeli numerycznych, które pozwalają na zejście do skali 2–10 km, a oceny mocy wiatru na skali 100–200 m dokonuje się za pomocą prostszych modeli, często uwzględniających lokalne warunki topograficzne. W Polsce tylko w niewielu miejscach sezonowo prędkość wiatru przekracza 2,5 m/s, co uznawane jest za minimum, aby mogły pracować urządzenia prądotwórcze wiatraków energetycznych. Średnia prędkość wiatrów wynosi 2,8 m/s w porze letniej i 3,8 m/s w zimie. Na terenie Polski przeważają strefy ciszy wiatrowej. Najlepsze warunki wiatrowe w Polsce panują nad Bałtykiem, w okolicach Suwalszczyzny oraz na Podkarpaciu. Polskimi „zagłębiami wiatrowymi” są przybrzeżne pasy w okolicach Darłowa i Pucka.

Wpływ na środowisko

        Energia elektryczna pozyskiwana z energii wiatru jest uważana za „ekologicznie czystą”, jednak nie jest całkowicie wolna od emisji i pozostałych innych oddziaływań na środowisko. Pośrednio przyczynia się do ubożenia zasobów, powoduje nietypowe i trudne do oceny oddziaływanie na środowisko.

        Sama praca turbiny charakteryzuje się bardzo niskim wskaźnikiem emisyjności, ale cały proces inwestycyjny prowadzący do zrealizowania obiektów energetyki wiatrowej, a także praca tych obiektów może negatywnie oddziaływać na środowisko. Pełna analiza tych oddziaływań uwzględnia fazę produkcji podzespołów, transport, montaż, eksploatację oraz fazę likwidacji elektrowni. Podzespoły elektrowni wiatrowych wykonywane są z metali i tworzyw sztucznych, a największy wpływ na środowisko wywiera etap produkcji wieży. Z drugiej strony koszty energetyczne produkcji, transportu i montażu turbiny zwracają się już po kilku miesiącach jej pracy.

Czynniki mogące wpływać na środowisko na etapie użytkowania elektrowni wiatrowej (tzw. nietypowe aspekty środowiskowe

zagospodarowanie terenu i wykorzystanie gruntów,
efekty wizualne i wpływ na krajobraz
efekty akustyczne generowane przez łopaty, w tym hałas infradźwiękowy i niskoczęstotliwościowy,
wibracje,
wpływ na ptaki, nietoperze i zwierzęta morskie,
powstawanie aerozoli,
zakłócenia komunikacji elektromagnetycznej,
podwodny hałas i wibracje,
wpływ na działanie radarów,
wpływ na mikroklimat.